‘Wat schaamde ik me!’ Het is de eerste zin uit mijn boek: OVERWIN JE VAGINISME -Verander je seksuele ervaring van pijnlijk naar plezierig-. Deze schaamte was een heftig gevoel. Eigenlijk dekte die de lading in die tijd maar gedeeltelijk.
Mijn doel is de lezers van mijn boek heel open te laten weten hoe ik me gevoeld heb, omdat hier maar zo weinig over geschreven wordt. In deze blog neem ik je mee in mijn zoektocht. Geen normale vrouw Ik schaamde me niet alleen, ik voelde mij ook geen ‘normale vrouw’. immers iedere vrouw kon gemeenschap hebben, dacht ik toen, maar ik niet. Ik functioneerde prima in de maatschappij en had plezier in seks. Ben HBO opgeleid, ik heb een goede en leuke baan, fijne vriendinnen en regelmatig relaties met mannen. Maar er was altijd dat onderliggende gevoel van verdriet, frustratie en angst. Deze gevoelens had ik omdat ik ook zo graag gemeenschap wilde kunnen hebben, maar ik wist niet hoe ik dit voor elkaar kon krijgen. Ik zocht bij verschillende hulpverleners naar de oplossing maar vond deze nauwelijks tot niet.
Angst voor de oorzaak Ik was er van overtuigd dat er één oorzaak moest zijn en het nodig was dat ik eerst deze oorzaak van mijn vaginisme volledig moest weten voordat het echt kon oplossen. Aangezien het voor mij niet zo duidelijk was waar de oorzaak lag, ging ik van alles bedenken. Ik dacht dat het een hele erge oorzaak moest zijn, om zo’n heftige fysieke reactie tot gevolg te hebben. Mijn angst voor het vinden van de oorzaak werd hierdoor groter, omdat ik bang was voor hoe ik me zou voelen over de gevonden oorzaak. Dit was een van de reden waarom mijn proces van het overwinnen van mijn vaginisme zo lang heeft geduurd.
Focus op oorzaak loslaten Het bleek echter niet nodig om de oorzaak te weten van mijn vaginisme om de penis in mijn vagina toe te kunnen laten en fijne seks te hebben. Eigenlijk pas nadat ik van mijn vaginisme af was, besefte ik wat er allemaal had meegespeeld. Het bleek niet om één oorzaak te gaan, maar om verschillende. Mijn jarenlange zoektocht naar de oorzaak heeft mij er enorm belemmerd bij het zetten van helpende stapjes. Dit was niet alleen bij mij zo, maar ook bij de vele vrouwen die ik begeleid heb. Ook zij waren gericht op de oorzaak.
Verschillende invalshoeken Natuurlijk kan het helpen wanneer je een duidelijke oorzaak weet, omdat je daar dan iets mee kunt doen om dit op te lossen. Maar zoals bij mij en andere vrouwen, spelen er bijna altijd verschillende oorzaken een rol. Dus de oplossing ligt ook in de benadering vanuit verschillende kanten, waarbij het vinden van een oorzaak maar één van de invalshoeken is. Meestal heeft juist dat een goed resultaat. Zowel in mijn eigen situatie als bij de vrouwen die ik begeleid heb.