Hoe ik, Jacqueline van de Bilt, mijn vaginisme overwon

Ontdekking dat het niet lukte om een tampon, vinger of penis toe te laten

Op ongeveer mijn 15e ontdekte ik dat ik geen tampon in kon brengen. Later toen ik probeerde een vinger of penis in mijn vagina te brengen, stootte ik ergens tegenaan en kon de vinger of penis niet verder. Er kon echt niets in mijn vagina. Het voelde volledig dicht. Zelfs een wattenstaafje zou er niet in zijn gegaan.
​Je zou denken dat er iets ergs gebeurd was in mijn leven, maar dat is niet zo. Ik vond vrijen met de jaren steeds leuker worden. Kon opgewonden raken en klaarkomen. Alleen een vinger of penis in mijn vagina toelaten lukte niet. Ik was daar naar vriendjes toe heel stellig in. Zij namen dit net als ik als een gegeven en respecteerden dat.

Gevoelens van mij

​Ik voelde me heel eenzaam in dit probleem. Ik schaamde me enorm. Niemand die ik kende had dit probleem. Ik dacht dat iedereen gemeenschap kon hebben, maar ik niet. Ik voelde me niet volledig vrouw of normaal, tekort schieten tegenover vriendjes. Ik probeerde dit te compenseren met andere seksuele handelingen. Vond dat ik hierin extra mijn best moest doen.

Oorzaken, niet een maar meerdere

Bij mij is niet één duidelijke oorzaak aan te wijzen van mijn vaginisme. Weinig kennis, schaamte en moeite met ontspannen van het gebied rondom de bekkenbodem hadden invloed. Ik dacht bijvoorbeeld dat mijn vagina een soort open gat was waar een vinger of penis gewoon inpaste. Toen dit niet lukte dacht ik dat er iets mis was met mij.

Herkenning en erkenning 

​De eerste keer dat ik andere vrouwen sprak die ook vaginisme hadden, was voor mij een enorme opluchting en herkenning. Ik voelde me eindelijk niet meer de enige 'niet normale vrouw'. Ik was verbaasd dat deze vrouwen zo leuk, normaal en goed opgeleid waren

Veel verschillende hulpverleners

​Ik had een sterk innerlijk gevoel dat ik heel graag van mijn vaginisme af wilde. Dat ik normaal wilde zijn. Daar had ik veel voor over. Ik heb van veel verschillende therapeuten hulp gehad, gericht op mijn zelfvertrouwen, op lichaam gewaarzijn, ontspanning, kennis van mijn lichaam en kennis over gemeenschap. Ik heb ook in een therapeutisch groep gezeten met andere vrouwen met vaginisme. Deze hulp zorgde voor steeds meer zelfvertrouwen, meer vertrouwdheid met mijn lichaam en geslachtsdelen, meer bewustwording van de spanning in mijn lichaam en hoe deze te ontspannen en wat praktische kennis van gemeenschap. Dit maakte me zekerder, maar ik kon nog steeds geen penis toelaten. Met heel veel zelf uitproberen, lukte het me wel om een vinger in te brengen.

Intieme uitleg van vriendin

​Daarna hebben mijn vriendinnen mij enorm geholpen. Ik ben hen veel intieme vragen gaan stellen. Zo kreeg ik veel kennis, die ik dan weer uitprobeerde. Hierdoor leerde ik meer over het inbrengen van een penis. Iedere keer wanneer het niet lukte, voelde als falen. Ieder gelukt stapje ervoer ik als geweldig.

Samen met mijn vriend

​Jaren ben ik bezig geweest met de oorzaak te zoeken. Eerlijk gezegd heeft dit mij maar een beetje geholpen. Wat me meer geholpen heeft is me te focussen op wat ik nodig had om me te openen, zowel psychologisch als fysiek. Met veel liefde, beleid en doorzettingsvermogen lukte het in etappes om een penis toe te laten. In die fase was mijn vriend heel belangrijk. Zijn vertrouwen, rust en doorzettingsvermogen zorgden ervoor dat ik steeds opnieuw wilde proberen. Met als uiteindelijk resultaat dat ik gemeenschap kon hebben met plezier.

Eye-opener voor mijzelf en anderen

​Nadat ik mijn vaginisme heb overwonnen ontmoette ik andere vrouwen met vaginisme in de toenmalige zelfhulpgroep voor vaginisme. Ik gaf hen daar tips die mij hadden geholpen. Eén van deze vrouwen vroeg toen of ik zelf vrouwen wilde gaan begeleiden. Ze vond mijn benadering zo fijn, mijn tips praktisch en ze behaalde er zulke goede resultaten mee. Toen ik daarover nadacht, realiseerde ik me hoe moeilijk mijn eigen zoektocht in het vinden van goede hulpverlening is geweest. Ik had toch vaak het gevoel dat hulpverleners mij niet echt begrepen. Ik werd van de therapieën niet echt "opener". Het waren lange gesprekken vaak niet eens over het vaginisme, maar allerlei zijsporen. Ik werd er vaak moedeloos van.

Specialiseren in coachen bij vaginisme en pijn bij het vrijen

​Daarom besloot ik in 2006 te starten met het coachen van vrouwen met vaginisme. In de afgelopen jaren heb ik een eigen methodiek ontwikkeld. Het mooie ervan is dat de combinatie van de methodiek en mijn benadering er nu juist voor zorgt dat vrouwen daadwerkelijk echt gaan uitproberen. En daarmee zulke goede resultaten behalen. Dit was wat ik voor ogen had. Ondertussen baseer ik mijn coaching allang niet meer op mijn eigen ervaring. Het is een combinatie van coaching ervaring, mijn persoonlijkheid, mijn kennis en mijn benadering.
​Het feit dat ik zelf mijn vaginisme overwon, is een voordeel, omdat ik hierdoor me beter kan inleven en aansluiten wanneer je bij mij komt voor coaching.​

Meer over Jacqueline

• ​Meer zien en horen over mijn ervaring met overwinnen van vaginisme, mijn coaching ervaring en de inhoud van mijn boek "Overwin mijn vaginisme Wil je mij horen en zien spreken over mijn ervaring met het Mijn boekpresentatie is gefilmd. Ik vertel in het kort mijn weg met het overwinnen van vaginisme, mijn coaching ervaringen en wat de inhoud van mijn boek is. 
  
• ​In mijn boek "Overwin je vaginisme" deel ik veel intieme eigen ervaringen om herkenning en erkenning te bieden, naar het hele stappenplan wat erin staat.
  
• ​​Regelmatig ben ik gevraagd om in de media als ervaringsdeskundige en deskundige vragen te beantwoorden over vaginisme en pijn bij seks. Ik ben hierin heel open. De verschillende artikelen en tv programma's lezen en bekijken.