Nee, je bent zeker niet de enige Blog
Heel veel vrouwen en mannen hebben te maken met vaginisme of pijn bij de gemeenschap
Nee, je bent zeker niet de enige met vaginisme of pijn bij de gemeenschap!
Hoe had ik toen zoveel jaar geleden kunnen weten dat ik zeker niet de enige was?
Niemand sprak er over.
Er was geen internet.
O, ja er was een programma op de radio.
Ik herinner me het nog precies.
Ik lag met griep in bed met de radio aan.
Opeens hoorde ik het woord vaginisme.
Mijn huisarts had de diagnose vaginisme al gesteld.
Ik weet nog goed dat ik heel stil onder de dekens met het geluid zo zacht mogelijk luisterde naar wat er gezegd werd.
Wat ik onthouden heb?
Ik was niet de enige!!!
Nu lees of hoor je wel meer over dit onderwerp.
Er zijn veel websites met informatie.
Er staat regelmatig iets over geschreven in vrouwenbladen.
Er zijn boeken over geschreven.
Ook op tv is er meer openheid over dit onderwerp.
Maar wie ken jij?
Wie van alle vrouwen die je hebt ontmoet, heeft ooit tegen je gezegd: "Ik heb vaginisme" of "De gemeenschap is pijnlijk bij mij."
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 1 op de 10 vrouwen boven de 25 jaar af en toe, regelmatig of altijd pijn bij de gemeenschap ervaart. Bij vrouwen onder de 25 jaar is dit 1 op de 2. Schrikbarend hoge cijfers, hè?
Het is dus zeker dat je één of meer vrouwen kent die hier last van heeft.
Wat zou er gebeuren wanneer er open en met respect gesproken wordt over intimiteit, sensualiteit en seksualiteit?
Wanneer je met vriendinnen jullie ervaringen hierover delen?
Dat je je wensen en verlangens delen, wat je als fijn en lekker hebt ervaren en wat absoluut niet en waarom.
Hoe anders zou ons seksleven er dan uit zien?
Wat zouden de cijfers van vrouwen met vaginisme en of pijn bij de gemeenschap dan zijn?
Hoeveel vrouwen zouden er dan meer kunnen genieten van hun seksleven?
Gehuild en gelachen hebben mijn vriendin en ik, meestal in de sauna.
Ze wilde al mijn vragen beantwoorden.
Ik kreeg van haar gedetailleerde uitleg en tips.
Onze openheid hierover heeft ervoor gezorgd dat ik mijn vaginisme kon overwinnen.
Ik zal haar hiervoor altijd dankbaar zijn.
Hoe had ik toen zoveel jaar geleden kunnen weten dat ik zeker niet de enige was?
Niemand sprak er over.
Er was geen internet.
O, ja er was een programma op de radio.
Ik herinner me het nog precies.
Ik lag met griep in bed met de radio aan.
Opeens hoorde ik het woord vaginisme.
Mijn huisarts had de diagnose vaginisme al gesteld.
Ik weet nog goed dat ik heel stil onder de dekens met het geluid zo zacht mogelijk luisterde naar wat er gezegd werd.
Wat ik onthouden heb?
Ik was niet de enige!!!
Nu lees of hoor je wel meer over dit onderwerp.
Er zijn veel websites met informatie.
Er staat regelmatig iets over geschreven in vrouwenbladen.
Er zijn boeken over geschreven.
Ook op tv is er meer openheid over dit onderwerp.
Maar wie ken jij?
Wie van alle vrouwen die je hebt ontmoet, heeft ooit tegen je gezegd: "Ik heb vaginisme" of "De gemeenschap is pijnlijk bij mij."
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 1 op de 10 vrouwen boven de 25 jaar af en toe, regelmatig of altijd pijn bij de gemeenschap ervaart. Bij vrouwen onder de 25 jaar is dit 1 op de 2. Schrikbarend hoge cijfers, hè?
Het is dus zeker dat je één of meer vrouwen kent die hier last van heeft.
- Ben jij er één van?
- Wie van alle vrouwen die je kent zal hier last van hebben?
- Durf jij het onderwerp bespreekbaar te maken?
Wat zou er gebeuren wanneer er open en met respect gesproken wordt over intimiteit, sensualiteit en seksualiteit?
Wanneer je met vriendinnen jullie ervaringen hierover delen?
Dat je je wensen en verlangens delen, wat je als fijn en lekker hebt ervaren en wat absoluut niet en waarom.
Hoe anders zou ons seksleven er dan uit zien?
Wat zouden de cijfers van vrouwen met vaginisme en of pijn bij de gemeenschap dan zijn?
Hoeveel vrouwen zouden er dan meer kunnen genieten van hun seksleven?
Gehuild en gelachen hebben mijn vriendin en ik, meestal in de sauna.
Ze wilde al mijn vragen beantwoorden.
Ik kreeg van haar gedetailleerde uitleg en tips.
Onze openheid hierover heeft ervoor gezorgd dat ik mijn vaginisme kon overwinnen.
Ik zal haar hiervoor altijd dankbaar zijn.
